Zij liep
verongelijkt weg, zo leek het. Ik keek haar na en hoorde haar zeggen “je weet
toch dat het een oud gebouw is?”. Ik wist niet zo goed hoe ik haar woorden en haar
houding moest opvatten. Was ze boos op mij omdat ik had gezegd dat de
bijeenkomst dan maar verplaatst moest worden naar beneden. Omdat ik mijn zin
kreeg?.
Haar collega, ik denk dat hij haar collega is, zag dat de lift te klein
was voor mijn scootmobiel. Hij voelde zich opgelaten, wist niet zo goed wat hij
ermee moest. Iedereen was al naar de zolder want daar was de bijeenkomst over
toegankelijkheid.
Toen vroeg
ik “hebben jullie geen zaal beneden?”. Hij zei meteen ooh dat zou ook kunnen en
keek naar haar en zei dat gaan we regelen het gaat ons lukken. Het ging haar te
snel ik zag haar een protesterende houding aannemen maar er was geen tijd voor
haar om te reageren want haar collega had de beslissing al genomen ze moest wel
mee. Ze zei “ja maar de andere
rolstoelers zijn wel al boven” een soort van wanhopige greep om te mij te
stoppen.
Ze snapt het
niet. Zoals de hele wereld het heel vaak niet snapt. Daar staat iemand die niet
mee kan doen vanwege een handicap. De lift beperkt mijn participatie.
Collega snelt
naar boven om de mensen naar beneden te halen. Collega komt naar beneden snelt
naar de zaal om stoelen gereed te zetten. Zij helpt ook mee maar kijkt mij nors aan. Tenminste dat denk ik want ik kan haar nog steeds niet bevatten.
Gesterkt dat
ik ben, door al die jaren heen, ik hef mijn hoofd en kijk haar onbevreesd aan want zij krijgt mij niet klein. Ik recht mijn rug en ik hoop dat ze ziet dat ik me niet laat kisten door haar houding. Ik zie aan haar dat ze geërgerd is.
Sally was er
ook in de elektrische rolstoel. Die had hulp nodig met de lift. De deur ging
niet open. Ze werd een paar keer omhoog en omlaag gehaald maar de deur bleef
vast. Op een bepaald moment lukte het toch. Maar zei Sally ik vond het niet
leuk om in die lift zo vast te zitten en ik kon het niet zelf bedienen.
Ze vertelde dat de chauffeur haar niet voor het gebouw kon afzetten. Er stonden paaltjes. Dus werd ze een end van het gebouw afgezet.
Inmiddels
zijn de mensen beneden gearriveerd. Ik hoor een aantal van hen zeggen dat
ze het niet leuk vinden dat ze moesten verkassen. Van hen begrijp ik het. Het
zijn mensen met een verstandelijke beperking. Net als ik, zijn er ook mensen
die sommige dingen niet kunnen bevatten.
Maar van de
mensen die deze bijeenkomst organiseren verwacht ik het wel. MEE en de PvdA in
het gebouw van Cordaan. Mijn zoveelste ervaring met de PvdA. Zucht.
Er deugde
nog meer niet:
Je kon er
bij de hoofdingang niet in maar ze vermelden het niet met een bordje dat je
naar de achterkant moet. Bij de achterkant is een helling.
Maar bij de
achterkant aan gekomen was de deur onbereikbaar door touwtjes. Dus reed
ik over het gras.
In de
uitnodiging stond geen toegankelijkheidsinformatie. Een dame in een elektrische
rolstoel zei dat ze dit een slechte zaak vond.
Gelukkig er
is wel een MiVa toilet. Weliswaar niet ITs. Spiegel te hoog en geen beugel op de
deur.
ITs =
Integrale toegankelijkheidsstandaard voor gebouwen en binnenruimte.
CROW = richtlijnen
voor buitenruimte.
Wat was er
niet goed aan de lift:
Buiten dat
mijn scootmobiel er niet in past. Het is een plateaulift waar je het knopje zelf
moet blijven indrukken totdat je er bent. Volgens de ITs richtlijnen is dit een
foute lift omdat het niet voor iedereen geschikt is. Toch zie je ze heel vaak
omdat het een goedkopere oplossing is.
Anyhow ik
heb weer mijn riedeltje gezongen op de bijeenkomst:
- Voordat je een bijeenkomst organiseert, moet je weten of het een toegankelijke locatie is.
- Organiseer geen bijeenkomsten in een ontoegankelijke locatie.
- Politici moeten een checklist hanteren waar toegankelijkheid als vast puntje op staat.
- Gebouwen en binnenruimte moeten voldoen aan ITs en buitenruimte aan CROW en de checklist toegankelijkheid openbare ruimte.
Voor wie hier
meer over wil weten wij geven trainingen hierover. Just sayin'
